Category: Հեռավար ուսուցում

GRACE O’MALLEY-ԳՐԵՅՍ ՕՄԵԼԼԻ (թարգմանություն)

GRACE O’MALLEY-ԳՐԵՅՍ ՕՄԵԼԼԻ (թարգմանություն)

by Lilit Saribekyan ♥ 0 Leave a Comment

PIRATA

Hace muchos años, en una pequeña isla boscosa, vivía una niña pelirroja de larga cabellera que se llamaba Grace.
Cuando el viento soplaba y las olas rompían contra los peñascos, Grace se paraba en la cima del acantilado y soñaba con navegar por los mares tempestuosos.
—Las mujeres no pueden ser navegantes —le dijo su padre—. Además, tu larga cabellera se enredaría en el cordaje.
Grace no estaba de acuerdo. Se cortó el cabello y se vistió con ropa de niño para demostrarle a su familia que podía emprender la vida marítima. Finalmente, un día su padre aceptó llevarla a navegar, pero con una condición.
—Si nos enfrentamos a un barco pirata, te esconderás detrás de la cubierta.
Sin embargo, cuando los atacaron, Grace saltó desde el cordaje y cayó en la
espalda de uno de los piratas. Su ataque sorpresa funcionó y gracias a eso derrotaron a los piratas.
Grace era una excelente navegante, pero quería hacer algo más emocionante que solo pescar. Cuando los ingleses atacaron su castillo, decidió convertirse en pirata antes que someterse al régimen inglés. Grace tuvo tanto éxito que pronto tuvo su propia flota, así como varias islas y castillos en la costa oeste de Irlanda.
Cuando los ingleses capturaron a sus hijos, Grace se hizo a la mar para
encontrarse con Isabel I, reina de Inglaterra. Para sorpresa de todos, la reina y Grace se hicieron amigas. La reina le devolvió a sus hijos y sus posesiones, y Grace la ayudó a combatir a los españoles, que en ese entonces eran enemigos de los ingleses.

ԾՈՎԱՀԵՆՈՒՀԻ

Շատ տարիներ առաջ` փոքրիկ անտառածածկ կղզում, ապրում էր Գրեյս անունով, երկար մազերով , կարմրահեր մի աղջիկ:
Երբ քամին փչում էր և ալիքները բախվում էին քարերին, Գրեյսը կանգնում էր ժայռի գագաթին և երազում էր նավարկել բուռն ծովերով:

«Կանայք չեն կարող նավաստիներ լինել», – ասաց նրան հայրը: Բացի այդ, ձեր երկար մազերը կարող են խճճվել լարերի մեջ:
Գրեյսը համաձայն չէր: Նա կտրեց իր մազերը և հագավ տղայի հագուստ ՝ իր ընտանիքին ցույց տալու համար, որ կարող է զբաղվել ծովային կյանքով: Վերջապես, մի ​​օր նրա հայրը համաձայնվեց տանել նրան շրջագայության, բայց մի պայմանով:

«Եթե մենք բախվենք ծովահենական նավի, դու կթաքնվես տախտակամածի ետեւում»:
Սակայն, երբ նրանց վրա հարձակվեցին, Գրեյսը ցատկեց պարանով և ընկավ ծովահեններից մեկի մեջքին: Նրա անակնկալ գրոհը արդյունք տվեց, և դրա շնորհիվ նրանք հաղթեցին ծովահեններին:

Գրեյսը գերազանց նավաստի էր, բայց նա ցանականում էր ավելի հետաքրքիր բանով զբաղվել, քան պարզապես ձկնորսությունն է: Երբ անգլիացիները հարձակվեցին նրա ամրոցի վրա, նա նախընտրեց ծովահեն դառնալ, քան ենթարկվել անգլիական ռեժիմին: Գրեյսն այնքան հաջողակ էր, որ շուտով ունեցավ իր սեփական նավատորմը, ինչպես նաև մի քանի կղզիներ և դղյակներ Իռլանդիայի արևմտյան ափին:

Երբ անգլիացիները առևանգեցին նրա երեխաներին, Գրեյսը գնաց
հանդիպման Անգլիայի թագուհի` Ելիսաբեթ I- ի հետ: Ի զարմանս բոլորի ՝ թագուհին ու Գրեյսը ընկերացան: Թագուհին իրեն վերադարձրեց իր երեխաներին և ունեցվածքը, իսկ Գրեյսը օգնեց նրան պայքարել իսպանացիների դեմ, որոնք այդ ժամանակ թշնամիներ էին անգլիացիների համար:

«Միջազգային քաղաքականություն»

«Միջազգային քաղաքականություն»

by Lilit Saribekyan ♥ 0 Leave a Comment

(Նախագծային աշխատնք)

 Այն, որ քաղաքականություն իրականցվում է ոչ միայն հասարակության ներսում, այլև նրա սահմաններից դուրս, ժողովուրդը հասկանում էր դեռևս հնագույն ժամանակներում՝ սկսած Հին Հունաստանում քաղաքպետությունների միջև պատերազմներից և հակամարտություններից։ Սակայն միջազգային հարաբերությունների ժամանակակից համակարգն առաջացել է միայն 16-17-րդ դդ. կենտրոնացված պետությունների ձևավորման ժամանակ։ Այս գործընթացն իր արտահայտությունն է գտնել Վեստֆալյան հաշտության համաձայնագրում (1648), որը վերջ դրեց Երեսնամյա պատերազմին, և որի համաձայն՝ եվրոպական տերություններն առաջին անգամ պաշտոնապես հռչակեցին պետական ինքնիշխանության սկզբունքը։

19-րդ դ. վերջում իմպերիալիզմը և Աֆրիկայում ու Ասիայում «հանուն գաղութների» եվրոպական պայքարը միջազգային համակարգին տվեցին իսկապես համաշխարհային բնույթ։ 20-րդ դարը համաշխարհային քաղաքականության ձևավորման կարևորագույն փուլն էր այն առումով, որ պետությունների և միջազգային կազմակերպությունների միջև հակամարտության ու համագործակցության հարաբերությունը տարածվեց ամբողջ աշխարհում։ Առավել դրամատիկ դրսևորում այն ունեցավ Առաջին համաշխարհային պատերազմի (1914-1918), Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի (1939-1945) և «Սառը պատերազմի» ժամանակահատվածներում։ 20-րդ դարի ավարտին պարզ դարձավ, որ փոխվել են քաղաքական կյանքի հիմքերը։ Առաջացավ քաղաքականությունը ներքին և արտաքին ասպեկտների բաժանելու խնդիր։

Միջազգային ասպարեզում աստիճանաբար ստեղծվում և զարգանում էին պետությունների համագործակցության այնպիսի մեխանիզմներ, ինչպիսիք են՝ դաշնակցային հարաբերությունները և հակամարտությունը, պրոտեկտորատը (հովանավորչություն) և համագործակցությունը և այլն, որոնք ձևավորում էին որոշակի միջպետական կապերի և հարաբերությունների ինքնուրույն տրամաբանություն։ Վերջիններիս երկարատև պատմական զարգացման ընթացքում՝ ձևավորվեց միջազգային քաղաքականության՝ որպես քաղաքականության ինքնուրույն ուղղության ոլորտը։

Այս և այլ միտումների վերլուծության համար պետք է նախ պարզաբանել բոլոր այն մոտեցումները, դիրքորոշումները, որոնց միջոցով, ընդհանուր առմամբ, ուսումնասիրվում է միջազգային և համաշխարհային քաղաքականությունը։ Այս ոլորտում առանձնացնում են հետևյալ հիմնական

«դպրոցները»՝

  • իդեալիզմ,
  • ռեալիզմ,
  • պլյուրալիզմ,
  • մարքսիզմ։

Իդեալիզմ։ Քաղաքական իդեալիզմի էությունն այն է, որ այն դիտարկում է միջազգային քաղաքականությունը բարոյական արժեքների և նորմերի տեսանկյունից և դրանց շրջանակներում։ Քաղաքական իդեալիզմին շատ քիչ են հետաքրքրում էմպիրիկ վերլուծությունները (այսինքն՝ կարևոր չէ, թե ինչպես են պետությունները, ըստ էության, իրականացնում իրենց քաղաքականությունը)։ Քաղաքական իդեալիզմն առավելապես կարևորում է նորմատիվային ասպեկտները (այսինքն, թե ինչպես պետք է պետություններն իրականացնեն իրենց քաղաքականությունը)։ Այդ իսկ պատճառով՝ քաղաքական իդեալիզմը երբեմն դիտարկվում է որպես ուտոպիզմի ենթատեսակ։

Ուժերի հավասարակշռության փոխարեն՝ իդեալիստները առաջարկում են միջպետական հարաբերությունների կարգավորման մեկ այլ մեխանիզմ, այն է՝ կոլեկտիվ անվտանգության մեխանիզմը։ Այս գաղափարը հիմնված էր այն ենթադրության վրա, որ բոլոր պետություններն էլ ունեն համանման նպատակներ՝ խաղաղություն և համընդհանուր անվտանգություն, քանի որ ուժային հավասարակշռության անկայունությունը հանգեցնում է ռեսուրսների անիմաստ վատնմանը։ Նույնիսկ մեկ պետության ագրեսիան մեկ այլ պետության նկատմամբ վնասում է բոլորին:

Պատմության ընթացքում մշակվել են իդեալիստական քաղաքականության բազմաթիվ տեսություններ։ Նախ՝ պատերազմ պետք է հայտարարի լիիշխան տիրակալը։ Երկրորդ՝ պատերազմի առաջնային նպատակը պետք է լինի կատարված անարդարության շտկումը։ Երրորդ՝ պատերազմի ընթացքում չպետք է տուրք տալ դաժանության ու ագահության կրքերին, այլ պետք է պահպանել բարությունը և խուսափել չարից։ Հետագայում Իմանուիլ Կանտն առաջ քաշեց համաշխարհային կառավարություն ստեղծելու նման մի ծրագիր։ Նրա կարծիքով՝ բարոյականությունն ու բանականությունը միաժամանակ մարդուն հիշեցնում են, որ պատերազմ չպետք է լինի, իսկ ապագայում մարդկությանը վիճակված է գալու «ունիվերսալ և հավերժական խաղաղության» գաղափարին։

Իդեալիզմի ամենաազդեցիկ ձևերից մեկը դարձավ լիբերալիզմը։ Չնայած այն բանին, որ ազատականները (լիբերալները) ավանդաբար պետությունը դիտարկում են որպես հասարակության քաղաքական կազմակերպման հիմնական միավոր, ճիշտ նույն կերպ, նրանց համար կարևոր է եղել պետությունների փոխկապակցվածությունը և ազատ առևտուրը. պատերազմը, նրանց կարծիքով, «չի կարող արդարացված լինել»: Այս տիպի ինտերնացիոնալիզմում կարևորվում են նաև հավաքական անվտանգության գաղափարը և միջազգային իրավունքի սկզբունքը, որոնք ամրագրված են այնպիսի կազմակերպությունների կանոնադրություններում, որոնցից է՝ ՄԱԿ-ը։ Օրինակ՝ ԱՄՆ նախագահ Վուդրո Վիլսոնը պնդում էր, որ Առաջին համաշխարհային պատերազմը ևս արդյունք է բազմազգ կայսրությունների վարած միլիտարիզմի և էքսպանսիոնիզմի «հին քաղաքականության». պատերազմների դեմ լավագույն հակաթույնը կարող է լինել աշխարհում ժողովրդավարական ազգային պետությունների կառուցումը, որոնք ի վիճակի կլինեն համագործակցել փոխադարձ հետաքրքրությունների շրջանակներում և հետաքրքրված չեն լինի պատերազմներով ու թալանով:

Նեոիդեալիզմը գերտերությունների դարաշրջանի անբարո ուժային քաղաքականության արձագանքն էր։ Նեոիդեալիզմի գաղափարներն արտացոլվեցին նաև «միջազգային հանրություն» հասկացության մեջ, որի առաջացումը, սովորաբար, կապում են հայտնի ավստրալացի դիվանագետ և գիտնական Ջոն Բերտոնի (1972) անվան հետ:

Ռեալիզմ։ Ռեալիստական ավանդույթը, որը երբեմն անվանում են նաև քաղաքական ռեալիզմ, միանգամայն կարելի է համարել միջազգային քաղաքականության ամենահին տեսությունը։

Քաղաքական ռեալիզմի նշանավոր դեմքերից կարելի է համարել Սուն Ցզիին («Պատերազմի արվեստը»), Նիկոլո Մաքիավելիին և Թոմաս Հոբսին։ Սակայն քաղաքական ռեալիզմի վերլուծության գերիշխող հարացույցը ձևավորվեց միայն 20-րդ դարում՝ երկու համաշխարհային պատերազմներից հետո և դրանց արդյունքում: Քաղաքական ռեալիզմի կենտրոնական դիրքորոշումն այն է, որ պետությունը միջազգային ասպարեզում հիմնական դերակատարն է, և, լինելով ինքնիշխան, պետությունը կարող է գործել անկախ, նույնիսկ ավելին` ազգայնականության բարձրացմանը և ժամանակակից ազգ-պետությունների ձևավորմանը համընթաց` պետությունը դարձել է սերտ կապերով միահյուսված քաղաքական հանրույթ կամ համայնք, որտեղ ամեն ինչ պետք է ստորադասել ազգի շահերին:

Ռեալիզմի առաջատար տեսաբաններից Է. Կարրը (1939) և Հանս Մորգենթաուն (1948) քննադատում էին մասնավորապես իդեալիզմի հավատը ինտերնացիոնալիզմի և միջազգային հարաբերություններում բնական ներդաշնակության նկատմամբ: Քանի որ ըստ ռեալիստների՝ աշխարհում չկա առավել բարձրագույն իշխանություն, քան ինքնիշխան պետության իշխանությունն է, միջազգային քաղաքականությունն իրականացվում է «բնության օրենքներով», անարխիայի օրենքներով, և ոչ՝ ներդաշնակության։ Միջազգային համակարգում անարխիայի դրսևորումները պայմանավորված են այն հանգամանքով, որ յուրաքանչյուր պետություն մտածում է միայն իր ազգային շահերի մասին, առաջին հերթին՝ հատկապես իր գոյատևման և սեփական սահմանների պաշտպանության մասին։ Այստեղ առավելապես կարևորվում է անվտանգության ապահովման հարցը, քանի որ միջազգային հարաբերություններում բարձրագույն դատավորի բացակայության պայմաններում յուրաքանչյուր պետություն ստիպված է առաջին հերթին ուշադրությունը կենտրոնացնել պաշտպանության և անվտանգության խնդիրների վրա։ Հետևաբար` յուրաքանչյուր պետություն, մրցակցելով այլ պետության կամ պետությունների հետ, ձգտում է ստեղծել ուժերի այնպիսի հավասարակշռություն, որը մրցակցության և ուժի հակադրության պայմաններում հանդես կգա որպես զսպման մեխանիզմ, որի պայմաններում պետությունը կկարողանա ձեռք բերել գերազանցություն այլ պետության նկատմամբ՝ այդպիսով երաշխավորելով իր անվտանգությունը։

 Այնուամենայնիվ՝ ռեալիզմը և նեոռեալիզմը ևս ենթարկվեցին հետագա քննադատության։ Նրանց հիմնականում քննադատում էին այն հարցում, որ, առանձնացնելով քաղաքականությունը էթիկայից, այդ տեսությունները դրանով էականորեն արդարացնում են ինչպես ռազմական էքսպանսիան, այնպես էլ՝ գերտերությունների հեգեմոն ձգտումները։ Քննադատները նաև կարծում էին, որ ուժի քաղաքականությունը ոչ թե ապահովեց խաղաղություն, այլ ամբողջ մոլորակը կանգնեցրեց միջուկային աղետի եզրին։

Ռեալիզմի նկատմամբ քննադատական մոտեցումներն առավելապես սրվեցին սկսած 20-րդ դարի վերջից։ Քննադատությունը հետևյալում էր. ռեալիզմը, որպես համաշխարհային քաղաքականության հիմնական դերակատար դիտարկելով պետությանը, չնկատեց միջազգային հարաբերություններում ձևավորվող պլյուրալիստական միտումները։

Պլյուրալիզմ։ Ավանդական իմաստով պլյուրալիզմը սոցիալ-քաղաքական հայեցակարգ է, որն ընդգծում է այնպիսի գործոնի կարևորությունը, ինչպիսին է՝ տարբեր մրցակցող կառույցների կամ խմբերի միջև ուժի և իշխանության ապակենտրոնացումը։ Որպես միջազգային հարաբերությունների հայեցակարգ՝ պլյուրալիզմը, ընդգծելով պետությունների «թափանցելիության» հանգամանքը, հանդես եկավ որպես այլընտրանք «պետականակենտրոն» այն մոդելին, որը որդեգրել էր ռեալիզմը։ Ռեալիզմի՝ իր բոլոր թերություններով հանդերձ լուսաբանման համար հիմք կարող է ծառայել Ջոն Բերտոնի՝ «բիլիարդի սեղանի» վերաբերյալ հայտնի դատողությունը: Հենց այս տեսքով, ինչպես բիլիարդի գնդերը սեղանի վրա, որոնք կատարելապես կոշտ օբյեկտներ են և բախվում են իրար՝ այդպիսով շարժում հաղորդելով միմյանց, այսպիսին է ռեալիզմը պատկերացնում համաշխարհային քաղաքականությունը։ Պլյուրալիտների համոզմամբ՝ դա բացարձակապես սխալ է, քանզի այստեղ իսպառ բացակայում են վերազգային դերակատարները, ինչպիսիք են՝ վերազգային կորպորացիաները և ոչ կառավարական կազմակերպությունները, և այստեղ բացակայում է պետությունների փոխկապակցվածության հասկացությունը, հատկապես տնտեսական ոլորտում։ Այս պատճառով պլյուրալիզմն առաջարկում է «տարբեր դերակատարների մոդելը», որտեղ ազգային կառավարությունների դերի պատշաճ գիտակցմանը զուգահեռ՝ միաժամանակ ընդգծվում է, որ այսօր միջազգային հարաբերությունները ձևավորվում են տարբեր գործոնների և շահերի խմբերի առավել լայն շրջանակների ազդեցության ներքո, քան նախկինում։

Եվ վերջում պետք է նշել, որ պլյուրալիզմը թույլ տվեց գիտակցել միջազգային հարաբերությունների այնպիսի միտումը, ինչպիսին է՝ ուժային քաղաքականությունից հրաժարումը։ Այս մոտեցման կողմնակիցները կարծում են, որ փոխկապակցված աշխարհում շարժումը դեպի համագործակցություն և ինտեգրում (սա առավելապես բնորոշ է Եվրոպային), ի վերջո, կարող է դառնալ համաշխարհային քաղաքականության գլխավոր շարժիչ ուժը։

Մարքսիզմ։ Միջազգային հարաբերությունների վերաբերյալ մարքսիստական մեթոդաբանությունը խստագույնս տարբերվում է մյուս հարացույցներից։ Այդ առանձնահատկությունը պայմանավորված է այն հանգամանքով, որ մարքսիզմը մեծ ուշադրություն է դարձնում տնտեսական ուժի գործոնին և միջազգային կապիտալի գործունեությանը։ Չնայած Մարքսն առավելապես զբաղվում էր ազգային կապիտալիզմի կառույցների խնդրով և հատկապես բուրժուազիայի և պրոլետարիատի միջև թշնամական փոխհարաբերությունների խնդրով` նրա աշխատանքները վերաբերել են նաև միջազգային հարաբերություններին։ Բավական է միայն հիշել Մարքսի այն հայեցակարգը, ըստ որի՝ բանվոր դասակարգի համերաշխությունը ազգային սահմաններ չի ճանաչում: 1848 թ. Կոմունիստական կուսակ- ցության մանիֆեստն ավարտվեց հետևյալ կոչով՝ «Պրոլետարներ բոլոր երկրների, միավորվե՛ք»։ Մինչ ազատական և ռեալիստական տեսությունները կարծում են, որ իշխանությունն աշխարհում կազմակերպվում է ուղղահայաց, ինչով էլ պայմանավորված աշխարհում պետությունների ներկայիս հիերարխիան, մարքսիզմն առաջ քաշեց իշխանության կազմակերպման հորիզոնական գաղափարը, որի հիմքը միջազգային դասն է։

Սակայն կապիտալիզմը, որպես համաշխարհային համակարգ, չէր ուսումնասիրվել բոլոր կողմերից, մինչև որ չհայտնվեց Լենինի «Իմպերիալիզմը՝ որպես կապիտալիզմի բարձրագույն աստիճան» (1917) գիրքը։ Լենինը փորձեց ապացուցել, որ կապիտալիզմի արտահանումն ազգային սահմաններից դուրս պայմանավորված է շահույթի ապահովման նպատակով կապիտալի արտահանմամբ, իսկ սա էլ, իր հերթին, կապիտալիստական պետությունների միջև բախում է առաջացնում, որի արդյունքում էլ հենց տեղի ունեցավ Առաջին համաշխարհային պատերազմը՝ իմպերիալիստական պատերազմը, քանի որ դա պատերազմ էր հանուն գաղութների նկատմամբ վերահսկողության Աֆրիկայում, Ասիայում և աշխարհի այլ մասերում։

Համաձայն նեոմարքսիզմի՝ այս համակարգի հիմնական առանձնահատկությունը բազմազգ կորպորացիաների ցանցերի տեսքով միջազգային մակարդակում դասային շահերի կազմակերպումն է։ Ենթադրվում է, որ կորպորացիանները ոչ միայն պարզապես դուրս մղեցին ինքնիշխան պետություններին համաշխարհային քաղաքականության ասպարեզից, այլև այդ կորպորացիաները, ինչպես ինքնիշխան պետություններն ու միջազգային կազմակերպությունները կենսագործում են համաշխարհային կապիտալիզմի երկարաժամկետ շահերը սպասարկող համակարգի շրջանակներում։ Ըստ նեոմարքսիզմի՝ արտադրության այս գլոբալ համակարգն ունի խիստ կանոնակարգված բնույթ. այստեղ աշխարհը բաժանված է «կենտրոնի» և «ծայրամասի»։ «Կենտրոնը», իսկ դա ոչ այլ ինչ է, քան զարգացած Արևմուտքը, պահպանում է իր զարգացման բարձր մակարդակը տեխնոլոգիական նորարարությունների և բարձր մակարդակով համակարգված ներդրումների միջոցով։ Իսկ «ծայրամասը»՝ թույլ զարգացած Հարավը, ծառայում է որպես էժան աշխատուժի և հումքի աղբյուր։ Այս գլոբալ անհավասարությունն իր արտացոլում ունի նաև պետության ներսում, արդեն ազգային տնտեսությունների մակարդակով, որտեղ մարզային «կենտրոնները» ինտեգրված են համաշխարհային տնտեսությանը, իսկ ծայրամասային շրջանները հազիվ պահպանում են իրենց թշվառ գոյությունը։

ԳՐԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ

1. Շիրինյան Լ. Նոր աշխարհակարգը և Հայաստանը (երկրաքաղաքական քաղաքակրթական ակնարկ): Եր., 2006, 208 էջ:

2. Антология мировой политической мысли. Т. 2. Зарубежная политическая мысль. XX век М., 1997, 831с.

3. Лебедева М. Мировая политика, М., 2007, 365 с.

4. Мухаев Р. Политология. Учебник для студентов юридических и гуманитарных факультетов. М., ПРИОР, 2000, 400 с.

5. Соловьев А. Политология. Политическая теория, политические технологии: Учебник для студентов вузов. М., Аспект Пресс, 2000, 559 с.

«Բնական աղետներ» Նախագիծ

«Բնական աղետներ» Նախագիծ

by Lilit Saribekyan ♥ 0 Leave a Comment

Երկրաշարժեր

 Երկրաշարժը երկրակեղևի որոշակի զանգվածում կուտակված էներգիայի կտրուկ լիցքաթափման արդյունքն է: Երկրաշարժերը ըստ առաջացման բնույթի կարելի է դասակարգել երկու խմբերի՝ բնական երկրաշարժեր և տեխնածին երկրաշարժեր:

Բնական երկրաշարժերը կապված են տարբեր պրոցեսների հետ։ Հայտնի են տեկտոնական շարժումներով պայմանվորված երկրաշարժեր, հրաբուխների հետ կապված երկրաշարժեր, երկրակեղևում կարստային խոռոչների փլուզման հետևանքով առաջացող երկրաշարժեր և այլն։

Տեխնածին երկրաշարժեր ասելով պետք է հասկանալ այնպիսի երկրաշարժ, որը կապված է մարդկային գործունեության հետ։ Օրինակ՝ ռազմական կամ արդյունաբերական պայթյունների հետևանքով առաջացող ցնցումները կարող են «տրրիգեր» (շարժիչ ուժ) հանդիսանալ ուժեղ երկրաշարժի համար։ Կամ օրինակ մեծ ջրամբարի կառուցումը կարող է հանգեցնել տվյալ տարածքում սեյսմիկ ակտիվության բարձրացման։

Երկրաշարժերը ըստ կանխատեսելիության կարելի է բաժանել նույնպես երկու խմբի՝ կանխատեսելի երկրաշարժեր և անկանխատեսելի երկրաշարժեր:

Ընդհանրապես երկրաշարժերի կանխատեսում ասելով պետք է նկատի ունենալ նրա տեղի, ուժգնության և ժամանակի հավանականային բնութագրերը։ Կանխատեսելի համարվում են այն երկրաշարժերը, որոնք իրենց «ստեղծման» փուլում թույլ են տալիս գրանցել տարատեսակ նախանշաններ։ Երկրաշարժերի նախանշաններից են համարվում՝ ստորգետնյա ջրերի մակարդակի փոփոխությունները, երկրամագնիսական դաշտի փոփոխությունները, ռադոն գազի անոմալ փոփոխությունները և այլն։ Անկանխատեսելի են համարվում առանց որևէ նախանշանների գրանցվող երկրաշարժերը։

Ներկայումս առավել ընդունված տեսակետներից մեկի համաձայն երկրաշարժերը տեղի են ունենում այն դեպքում, երբ երկրակեղևի լեռնային ապարների որոշակի զանգվածում առաձգական լարումներն ու դեֆորմացիաները գերազանցում են այդ ապարների կարծրությանը։      

Աղետները ունենում են անկանխատեսելի  վատ ազդեցություններ բնական միջավայրի վրա: Դրանք հանգեցնում են ավերածությունների և մարդկային կորուստների: Օրինակ՝ Սպիտակի երկրաշարժի (1988թ.դեկտեմբերի 8) հետևանքով տուժել է 21 քաղաք և շրջկենտրոն, 342 գյուղ։ Անօթևան է մնացել 51 հազար մարդ։ Տարբեր աստիճանի վնասվածքներ է ստացել մոտ 20 հազար մարդ, զոհերի թիվը կազմել է 25 հազար։ Զոհեր շատ են եղել հատկապես Գյումրիում՝ մոտ 15-17 հազար եւ Սպիտակում` 4 հազար։

Իմ կարծիքով, բնական աղետների դեմ մենք չենք կարող լիարժեք պայքարել, փորձը ցույց է տալիս, որ կանխատեսումները ոչ միշտ են ճիշտ լինում, շատ հաճախ մարդկանց խուճապի են մատնում, թե երկրաշարժ է լինելու, բայց իրական երկրաշարժները լինում են ավելի անսպասելի, այդ իսկ պատճառով անհրաժեշտ է իմանալ, թե ինչ միջոցներ կարող ենք ձեռնարկել հնարավորինս քիչ տուժելու համար: Օրինակ` շատ կարևոր է, որ բոլորը՝ առանցտարիքային սահմանափակումների իմանան պաշտպանվել երկրաշարժերից: Անհրաժեշտ է խուճապի չմատնվել, շենքի ստորին հարկերում գտնվելիս անհապաղ դուրս գալ և հեռանալ դեպի բաց, անվտանգ տարածություն: Վերին հարկերում գտնվելիս պատսպարվել ապահով տեղում՝ հեռու մնալով արտաքին պատերից և պատուհաններից: Ընկնող բեկորներից կարելի է պաշտպանվել՝ մտնելով սեղանների և մահճակալների տակ: Բացառել վերելակի օգտագործումը:

 Փողոցում գտնվելիս՝ հեռանալ շենքերից և հաղորդալարերից դեպի բաց տարածություն, իսկ տրանսպորտում գտնվելիս՝ այն կանգնեցնել բարձրահարկերից հեռու և մնալ տեղում մինչև ցնցումների ավարտը:

Մյուս քայլը, որ պետք է արվի աղետների ժամանակ հնարավորինս քիչ տուժելու համար դա շենքերի ապահովագրումն է հատուկ զսպանակների միջոցով, վթարային շենքերի վերացումն ու նոր շենքերի առավել սեյսմակայուն կառուցումը:  

Վերջում կցանկանայի ներկայացնել մինչ այժմ տեղի ունեցած երկրաշարժերի ցանկը, որի մասին մենք քիչ թե շատ ունենք տեղեկություններ: Նշեմ նաև, որ մենք չենք կարող տեղյակ լինել կատարվող բոլոր րկրաշարժներից, քանի որ ԱՄՆ-ի աշխարհագրական հետազոտությունից պարզ դարձավ, որ ամեն տարի լինում է երեք միլիոն երկրաշարժ: Սա նույնն է, ինչ 8,000 ցնցում ամեն օր և մի երկրաշարժ ամեն 11-րդ վայրկյանը մեկ: Միայն Կալիֆոռնիայի տարածքում երկրաշարժ կարող է լինել տարեկան 10,000 անգամ:

1556 հունվարի 23 — Գանսյու և Շանսի, Չինաստան — Չինական երկրաշարժ 830 000 մարդ է զոհվել:

1692 – Ճամայկա – Պորտ-Ռոյալը լիովին ավերվել է:

1737 — Կալկութա, Հնդկաստան — 300 000 մարդ է զոհվել:

1755 — Լիսաբոն — 60 000-ից մինչև 100 000 մարդ է զոհվել, քաղաքը լիովին ավերվել է:

1783 — Կոլաբրիա, Իտալիա – 30 000-ից մինչև 60 000 մարդ է զոհվել:

1811 — Նյու Մադրիդ, Միսսուրի, ԱՄՆ – քաղաքը լիովին ավերվել է, 500 կմ² տարածքում ջրհեղեղ:

1896 — Սանրիկու, Ճապոնիա – էպիկենտրոնը ծովում էր: Հսկայական ալիքը 27 000 մարդ և 10 600 շինություն է ավերել:

1897 — Ասսամ, Հնդկաստան – 23 000 մ² տարածքը անճանաչելիորեն փոխվել է, հավանաբար մարդկային պատմության ընթացքում ամենախոշոր երկրաշարժն է:

1906 — Սան Ֆրանցիսկո, ԱՄՆ 1 500 մարդ է զոհվել, քաղաքի 10 կմ² տարածք է ավերվել:

1908 — Սիցիլիա, Իտալիա 83 000 մարդ է զոհվել, Մեսսինա քաղաքը լիովին ավերվել է:

1911 հունվարի 4 (դեկտենբերի 22 1910 ըստ հին տոմարի) – Վերնիյ (մինչև 1921 – Ալմա Աթայի անվանումը), Ղազախստան, Ռուսական կայսրություն. 9-10 բալ ուժգնությամբ, համարյա ողջ քաղաքը ավերվել է, մնացել են եզակի կառույցներ:

1920 — Գանսյու, Չինաստան 20 000 մարդ է զոհվել:

1923 — Կանտոյի մեծ երկրաշարժ — Տոկիո և Յոկոգամա, Ճապոնիա (8,3 ըստ Ռիխտերի) — 143 000 մարդ է զոհվել:, ծագած հրդեհի պատճառով մոտ 1 000 000 մարդ մնացել է առանց տանիքի:

1939 — Ներքին Տավրոս, Թուրքիա 32 000 մարդ է զոհվել:

1948 — Աշխաբադ, Թուրքմենիա, Աշխաբադի երկրաշարժ, — 110 000 մարդ է զոհվել:

1949 — Էկվադոր 10 000 մարդ է զոհվել:

1950 — Հիմալայներ սարերում 20 000 կմ² տարածք է ավերվել:

1960 — Ագադիր, Մարոկո 12 000 – 15 000 մարդ է զոհվել:

1960 — Չիլի, Չիլիի մեծ երկրաշարժ, մոտ 10 000 մարդ է զոհվել, ավերվել են Կոնսեպսեն, Վալդիվիա, Պուերտո-Մոն քաղաքները:

1963 — Սկոպյե, Հարավսլավիա մոտ 2 000 մարդ է զոհվել, քաղաքի մեծ մասը ավերվել է:

1964 — Անկորիջ, Ալյասկա, ԱՄՆ քաղաքի մեծ մասը ավերվել է, մեծ սահանքներ, 300 կմ երկաթգիծ է քանդվել:

1966 ապրիլի 26 — Տաշքենդ, Ուզբեկիստան, Տաշքենդի երկրաշարժ — (5.3 ըստ Ռիխտերի սանդղակի) քաղաքը խիստ տուժել է, 8 մարդ է զոհվել:

1970 — Պերու 63 000 մարդ է զոհվել:, 600 000 մարդ մնացել է առանց տանիքի:

1976 — Գվատեմալա ավելի քան 20 000 մարդ է զոհվել, մոտ 1 000 000 մարդ մնացել է առանց տանիքի:

1976 հուլիսի 28 — Տյանշան, հյուսիս-արևելյան Չինաստան, Տյանշանի երկրաշարժ (8,2 ըստ Ռիխտերի սանդղակի) — ավելի քան 655 000 մարդ է զոհվել:

1981 — Սիցիլիա ավերածություններ բազմաթիվ բնակավայրերում, սկսել է գործել Էթնա հրաբուխը:

1985 — Մեխիկո, Մեքսիկա (8,2 ըստ Ռիխտերի սանդղակի) — ավելի քան 7 500 մարդ է զոհվել:

1988 դեկտեմբերի 7— Սպիտակի երկրաշարժ (6.9 բալ): Հայաստան, ավերվել են Սպիտակ, Լենինական քաղաքները և բազմաթիվ գյուղեր, 25000 մարդ է զոհվել, նույնքան ստացել են խեղումներ:

1995 մայիսի 28 — Նեֆտեգորսկ, Հյուսիս-արևելյան Սախալին (7.5 բալ) 1841 մարդ է զոհվել:

Սիչուանի երկրաշարժը (2008) – երկրաշարժ կենտրոնական Չինաստանում, զոհվել է մոտ 70000 մարդ:

2010 հունվարի 12 — Հայիթիի երկրաշարժ (2010), Պորտ-օ-Պրենս, (7.0 բալ)։ 2010 թ. փետրվարի 1-ի դրությամբ, մարդկային զոհերի ստույգ քանակը դեռ հայտնի չէր։

2011 մարտի 11 – Ճապոնիայի երկրաշարժ (2011),Հոնսյու կղզում (9.1 բալ) ավելի քան 15,854 մարդ է զոհվել:

Exercicios

Exercicios

by Lilit Saribekyan ♥ 0 Leave a Comment

Exercicio 5, página 9

  1. Me llamo Pablo, tengo doce años y soy madrileño.
  2. Yo soy Maria, tengo once años y soy colombiana, de Bogota.
  3. Este es mi amigo Diego. Tiene doce años y es andaluz, de Cordoba.
  4. Esta es mi amiga Fatima. Tiene once años y es marroqui, de Rabat.
  5. Esta es mi profesora de Ingles. Es Susan y es norteamericana.
  6. Mi profesor de Ciencias es Carlos, tiene veinticinco años y es catalan, de Barcelona.

Exercicio 6, página 9

  1. La profesora se llama Raso.
  2. La ventana es grande.
  3. Yo me llamo Pedro.
  4. Tengo catorce años.
  5. Mi compañero es argentino.
  6. ¿Cuantos años tienes?
  7. ¿Como se llama tu compañero?
  8. Mis amigos se llaman Angel y Alicia.
  9. Mi profesor se llama Carlos y mi profesora se llama Ana.

Exercicio 7, página 9

  1. el profesor-la profesora
  2. el compañero-la compañera
  3. el alumno-la alumna
  4. el cantante-la cantante
  5. el director-la directora
  6. el perro-la perra
  7. el estudiante-la estudiante
  8. el niño-la niña

Exercicio 9, página 10

  1. Esta camarera es inglesa.
  2. Mi gata es negra.
  3. Mi compañero se llama Pablo.
  4. El doctor es muy alto.
  5. La leona es bastante grande.
  6. Mi amigo Lucho es peruano.
  7. Esta mona es inteligente.
Exercicios

Exercicios

by Lilit Saribekyan ♥ 0 Leave a Comment

Libro del alumno

Exercicio 1, página 6

  1. el lapiz-մատիտ
  2. la regla-քանոն
  3. la cartera-պայուսակ
  4. el borrador-ռետին
  5. la mesa-սեղան
  6. la pizarra- գրատախտակ
  7. el bolígrafo-գրիչ
  8. el diccionario-բառարան
  9. la silla-աթոռ
  10. el libro-գիրք

Exercicio 9, página 7

1.¿Quien tiene ocho años?
El hermano de Beatriz tiene ocho años.

2. ¿Quien es sevillano?
Daniel es sevillano.

3. ¿Quien es buen estudiante?
Juan es muy buen estudiante.

4. ¿Cuantos años tiene Beatriz?
Beatriz tiene 13 años.

5. ¿Cuantos años tiene Daniel?
Daniel tiene 12 años.

Exercicio 5, página 8

  1. La pizarra es negra.
  2. El gato es blanco.
  3. Yo soy la directora.
  4. Eres la compañera de Pedro.
  5. La ventana es grande.
  6. Soy la hermana de Pedro.
  7. Eres el capitan del equipo.
  8. La casa es de Juan.

Exercicio 7, página 9

  1. La puerta es blanca.
  2. La cartera es marron.
  3. El sol es amarillo.
  4. La pantera es rosa.
  5. La ventana es verde.
  6. El boligrafo es rojo.
  7. La pizarra es negra.
  8. La silla es azul.

Exercicio 1, página 12

  1. Se llama Luis Rodriguez. Es profesor de judo. Tiene 20 años. Le gusta la musica moderna y el cine. Es argentino.
  2. Se llama Elena Sandoval. Es estudiante de español. Tiene 22 años. Es brasileña. Le gusta el futbol y la musica.

Exercicio 1, página 13

  1. La manzana es roja.
  2. Yo soy tu compañera.
  3. Mi profesora es española.
  4. Tu eres mi amigo.
  5. La casa es blanca.
  6. ¿Tu eres hermana de Pablo?

Exercicio 4, página 13

  1. El borrador es blanco.
  2. El perro es grande.
  3. Yo soy doctor.
  4. Tu eres el capitan.
  5. Alfonso es el director.
  6. Tu eres la amiga de Susana.

Կրթահամալիրի իմ խորհրդանիշը

Կրթահամալիրի իմ խորհրդանիշը

by Lilit Saribekyan ♥ 0 Leave a Comment

Ինձ համար մեր կրթահամալիրը ունի մի շարք խորհրդանիշներ, հենց այդ խորհրդանիշների պատճառով էլ դարձա`սեբաստացի:

Առաջինը, որ կարող եմ նշել դա` ազատ և լայնատարած ուսուցման համակարգն է: Կրթահամլիրում աշխատում ենք օնլայն հարթակում, ինչը գիտելիքների լրացման անսպառ պաշար է: Հաջորդը` ուսուցիչներն են և ճամփորդությունները: Ուսուցիչների հետ տիրում է ընկերական, ջերմ միջավայր: Ես ինքս շատ եմ սիրում ճամփորդել, իսկ մեր կրթահամալիրը կարող եմ ասել, որ ամենա ճամփորդասերն է: Կրթահամալիրը ունի նաև ներառական զարգացած կրթական համակարգ, ինչը թերևս արժևորում եմ ամենիչ շատ: Չեմ կարող չանրադառնալ իմ շատ սիրելի ակումբներին և իհարկե մեծ գրադարանին: Ակումբները մեզ օգնում են հասկանալ մեր հետաքրքրությունների ոլորտը և ներգրավվել դրանցում: Եթե դպրոցում փնտրեք ինձ, ապա եկեք գրադարան: Ազատ ժամանակ մշտապես գրադարանում եմ, այստեղ գտնում եմ այն բոլոր գրքերը որոնք ցանկանում եմ ընթերցել: Ինձ համար կյանքում առաջնայիններից մեկը`ազատությունն է: Կարծում եմ այս մասին անիմաստ է խոսել, քանզի կրթահամալիրը ազատություն է շնչում , սակայն միևնույն ժամանակ պարտադրում պատասխանատվություն:

Կարծում եմ , այս տարների ընթացքում ինձ դրսևորել եմ ճիշտ սեբաստացու նման:

Մխիթար Սեբաստացի կրթահամալիրի ստեղծման պատմությունը

Մխիթար Սեբաստացի կրթահամալիրի ստեղծման պատմությունը

by Lilit Saribekyan ♥ 0 Leave a Comment

Մեր սիրելի կրթահամալիրի ստեղծման պատմությունը երկար է: Աշոտ Բլեյանը աշխատում էր Ե.Պ.Հ.- ի ֆիզիկայի ֆակուլտետում: 1985 թվականին համախոհների փնտրտուքը նրան բերեց Բանգլադեշ, թ. 183 նորաբաց դպրոցը, այն էլ` որպես տնօրեն:  Նրա օգնականներն էին՝  Աշոտ Մանուչարյանն ու Աշոտ Դաբաղյանը :

1989-ին Հայաստանի կառավարությանը նրանք կարողանում են համոզել ընդունել իրենց կրթական նախագիծը: Ստեղծվեց «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրը` որպես փորձարարական-հետազոտական միավորում, որպես անհատի հնարավորությունների, կարողությունների ու տաղանդի դրսևորման արդյունավետ միջավայր:

Ըստ ՝ Աշոտ Բլեյանի գաղափարակիր, ոգևորված և ստեղծագործող ուսուցիչները վարդապետներ են: Սրան էլ ավելացնելով ակնածանքը Մխիթար Սեբաստացու հանդեպ, կրթահամալիրը կոչվեց ՝ Մխիթար Սեբաստացի:

Նրանք ցանկանում էին ,որ կրթահամալիրը սովորելու համար լինի հաճելի միջավայր, որ երկրի անկազմակերպ վիճակը չխանգարի սովորողին և ուսուցչին զբաղվել իրենց սիրելի գործով :

Կրթահամալիրի տոնը նշվում է ՝ նոյեմբեր ամսին:

Մխիթարյան միաբանության խորհրդանիշները

Մխիթարյան միաբանության խորհրդանիշները

by Lilit Saribekyan ♥ 0 Leave a Comment

Մխիթարյան միաբանությունը ուներ իր գլխավոր խորհրդանիշը՝ զինանշանը: Զինանշանը վահանի նման է ,կենտրոնում կա խաչ: Խաչի ծայրերին կան տառեր` Ո. Կ. Վ. Ա.: Տառերը Որդեգիր Կուսին Վարդապետ Ապաշխարութեան նախադասության բառերի սկզբնատառերն են: Խաչի չորս անկյուններում կան չորս առարկաներ, որոնք խորհրդանշում են վանականի հոգևոր ճամփորդությունը և բնորոշ են  առաքյալի կյանքին` կրակ,  զանգ, վարդապետի գավազան և բաց գիրք:

1901թ. ի պատիվ Մխիթարյան միաբանություն 200 ամյակի թողարկվեց հուշամեդալ:Հեղինակ` Ստեֆանո Ջոնսոն, Միլան, տրամագիծը 61մմ:

Նրանց խորհրդանիշմերից մեկն էր նաը իրոնց ըմպելիքը՝ մխիթարինը: Այն խմիչք էր , որը պատրաստվում էր գաղտնի բաղադրատոմսով և մինչ որս էլ գաղտնի է : Նաը նրանք ունեյին իրենց քայլերգը:

Մխիթար ՍԵբաստացի

Մխիթար ՍԵբաստացի

by Lilit Saribekyan ♥ 0 Leave a Comment

Մխիթար ՍԵբաստացին՝ ծնվել է 1749 թվականի , փետրվարի 7-ին: Նա մեծ հայագետ էր, ով հիմնադրել էր՝ Մխիթարյան միաբանությունը:  Նա նպատակադրվել էր կրթել, լուսավորություն տարածել հայ ժողավրդի լայն խավերի մեջ  : Նրա հետևորդներից էին՝  Գ. Ավետիքյանը,  Մ. Ավգերյանը, Մ. Ջախջախյանը, Ղ. Ալիշանը, Մ. Չամչյանը և ուրիշներ:

Երբ բոլոր կրոնական միաբանությունները փակվում էին, Նապոլեոն առաջինը հրամայել էր , որ Մխիթարյան միաբանությունը չփակվեր: Ապա կայսեր հրամանով այն  ճանաչվեց գիտական հաստատություն` «Հայկական ճեմարան» անվանումով։

Որպես ուսուցիչ ՝ խորհրդանշական էր այն , որ նա դասասենյակ էր մտնում Աստվածաշնչով և Հայկազյան բառարանով, աշակերտներին ասելով՝ «դուք այս երկու թևերով պիտի թևածեք»: Նա , որպես անհատ ներողամիտ էր սեփական անձի հանդեպ արվաած չար գործերի հանդեպ, սակայն ոչ մի կերպ չէր հանդուրժում Աստծո հանդեպ անարգանքը:

Հայկազյան բառարանի մասին

Այն հարցին թե ինչու բառարան կազմեց , Մխիթարը պատասխանել է ՝ «Բառարան կազմեցի, որովհետև առաջին հերթին խոստացել էի ժողովրդիս , երկրորդը՝ միաբանությանը շատ էր անհրաժեշտ այդ բառարանը, իսկ երրորդ պատճառը իմ ազգասիրությունն էր, քանզի հայ ժողովուրդը ցրված էր աշխարհով մեկ և նրանց շատ բառեր անհասկանալի էին » :

Նա ասում էր, որ բառարանի կազմելը նրա համար որոշ չափով բարդ էր՝ քանզի ձեռքի տակ չուներ այլ բառարաններ, փոխարենը՝ նա ուներ թղթերի մի կույտ որոնց վրա դեռ պատանի տարիքից գրում էր իրեն բոլոր անծանոթ բառերը իրենց բացատրությամբ: Նա բառարանում փորձել է տեղավորել բոլոր շատ օգտագործվող բառերը, նաև շատ էին տերմինները վերձված ՝ Աստվածաշնչից: 1744 թվականի նոյեմբեր ամսին տպագրվում է բառարանի առաջին հատորը: 1769 թվականին տպագրվում է երկրորդ հատորը, որի մեջ մեծամասամբ Աստվածաշնչյան տերմիններ և հատուկ անուններ էին: Մխիթարը ասում էր, որ երկրորդ բառարանը ստեղծել է այն նպատակով, որ ժողովուրդը Սուրբ գիրք կարդալուց չդժվարանա:

Նրա գործը անգնահատելի էր:

“The Great Gatsby” part 3

“The Great Gatsby” part 3

by Lilit Saribekyan ♥ 0 Leave a Comment

About half way between West Egg and New York the motor-road hastily joins the railroad and runs beside it for a quarter of a mile, so as to shrink away from a certain desolate area of land. This is a valley of ashes—a fantastic farm where ashes grow like wheat into ridges and hills and grotesque gardens where ashes take the forms of houses and chimneys and rising smoke and finally, with a transcendent effort, of men who move dimly and already crumbling through the powdery air. Occasionally a line of grey cars crawls along an invisible track, gives out a ghastly creak and comes to rest, and immediately the ash-grey men swarm up with leaden spades and stir up an impenetrable cloud which screens their obscure operations from your sight. But above the grey land and the spasms of bleak dust which drift endlessly over it, you perceive, after a moment, the eyes of Doctor T. J. Eckleburg. The eyes of Doctor T. J. Eckleburg are blue and gigantic—their retinas are one yard high.They look out of no face but, instead, from a pair of enormous yellow spectacles which pass over a nonexistent
nose. Evidently some wild wag of an oculist set them there to fatten his practice in the borough of Queens, and then sank down himself into eternal blindness or forgot them and moved away. But his eyes, dimmed a little by many paintless days under sun and rain, brood on over the solemn dumping ground. The valley of ashes is bounded on one side by a small foul river, and when the drawbridge is up to let barges through, the passengers on waiting trains can stare at the dismal scene for as long as half an hour. There is always a halt there of at least a minute and it was because of this that I first met Tom Buchanan’s mistress.

Վեստ Էգգի և Նյու Յորքի ճանապարհների միջև, կեսը դեռ չհասած ավտոճանապարհը միանում է երկաթգծին և քառորդ մղոն անցնում, որպեսզի փոքր-ինչ անցնի հողային տարածքներից: Սա մոխրից առաջացած հովիտ է՝ հրաշալի ֆերմա, որտեղ մոխիրը ցորենի պես աճում է լեռնաշղթաներով ու բլուրներով , գրոտեսկային այգիներով, որտեղ մոխիրը տների ծխնելույզների և ծխացող ծուխի է նմանվում, և վերջապես, քանդվող մարդկանց ջանքերի, մռայլ և փոշոտ օդի միջով: Ժամանակ առ ժամանակ գորշ մեքենաների շարքը սողում է անտեսանելի գծի երկայնքով, սարսափելի ճռռոց տալիս և հանգստանում, իսկույն մոխրագույն մարդիկ հավաքվում են՝ կապարի բահերով, և խթանում անթափանց ամպը, որը ցույց է տալիս նրանց անհայտ գործողությունները: Բայց մոխրագույն հողի և ցնցող փոշու վերևում, որոնք անվերջ թափվում են, դուք մի պահ հետո նկատում եք բժիշկ Թ. Է. Էկլեբուրգի աչքերը: Բժիշկ Թ. Է. Էքլեբուրգի աչքերը՝ կապույտ և հսկա են. Նրանց ցանցաթաղանթները մեկ բակի բարձրություն ունեն: Նրանք ինչ-որ մեկին չեն նայում, քանի որ ՝ հսկայական դեղին ակնոցները խանգարում են, նրանք նայում են գոյություն չունեցող մի բանի:
Քիթը՝ Ակնհայտ է, որ ակնաբույժի ինչ-որ վայրագ վագոն նրան տեղավորեց այնտեղ ՝ Քուինսի թաղամասում իր պրակտիկայից ելնելով, իսկ հետո ընկղմվեց հավիտենական կուրության մեջ կամ մոռացավ դրա մասին և հեռացավ: Բայց նրա աչքերը, արևի և անձրևի տակ, աննկուն օրերից մի փոքր մթագնած, նայում էին հանդիսավոր աղբավայրի վրա: Մոխիրի հովիտը մի կողմից սահմանափակված է մի փոքրիկ փչացած գետով, և երբ ճահճի կամուրջը բարձրանում է լեռնանցքներ թողնելու համար, սպասող գնացքների ուղևորները կարող են կես ժամվա ընթացքում նայել անմխիթար տեսարանին: Այնտեղ միշտ կա առնվազն մեկ րոպեի դադար, և հենց այդ պատճառով ես առաջին անգամ հանդիպեցի Թոմ Բուչենանի սիրուհուն: