Poetisa y Repostera

Había una vez una niñita llamada Cora que vivía en una casa sobre un puente y sabía que había nacido para ser poetisa.
Sin embargo, su familia no estaba de acuerdo. No querían que leyera libros ni querían enviarla a estudiar el bachillerato. Creían que la responsabilidad de Cora era conseguir un buen marido y criar una familia.
Cuando creció, Cora se enamoró de un hombre con el que se casó. Se mudó con él a la gran ciudad y tuvieron cuatro hijos. Cora aceptó toda clase de trabajos para asegurarse de que sus hijos pudieran ir a la escuela.
La vida de Cora era agitada, pero nunca se olvidó de que había nacido para ser poetisa. Por lo tanto, todos los días se sentaba a escribir.
A los sesenta años, volvió a vivir en la casa sobre el puente. Decidió que era hora de iniciar su carrera como poetisa. Como todavía necesitaba dinero, empezó a hornear pasteles para venderlos afuera de su casa junto con sus poemas.
Otros poetas y escritores empezaron a alabar la poesía de Cora. Ganó premios y medallas y, cuando cumplió setenta y cinco años, publicó su primer libro.
Periodistas de todo el mundo la visitaban para entrevistarla mientras ella
horneaba. Cuando se iban, ella regresaba a su escritorio y se ponía a escribir de nuevo, rodeada de los exquisitos aromas de tartas, galletas y pasteles.

Բանաստեղծուհի և խմորեղեն

Ժամանակին կար մի փոքրիկ աղջիկ ՝ Կորա անունով, ով ապրում էր կամրջի վրա գտնվող մի տանը և գիտեր, որ ինքը ծնվել է բանաստեղծ լինելու համար:
Սակայն նրա ընտանիքը համաձայն չէր: Նրանք չէին ցանկանում, որ նա գիրք կարդա, ոչ էլ ուզում էին նրան ուղարկել ավագ դպրոց: Նրանք հավատում էին, որ Կորայի պարտականությունը լավ ամուսին գտնելն ու ընտանիք կազմելն է:
Երբ Կորան մեծացավ, նա սիրահարվեց մի տղամարդու, ում հետ էլ որ ամուսնացավ: Նա նրա հետ տեղափոխվեց մեծ քաղաք, և նրանք ունեցան չորս երեխա: Կորան զբաղվում էր ամեն տեսակի աշխատանքով , որ իր երեխաները կարողանան դպրոց գնալ:
Կորայի կյանքը լեցուն էր, բայց նա երբեք չէր մոռանում, որ ծնվել է բանաստեղծ լինելու համար: Ուստի ամեն օր նա նստում էր ստեղծագործելու:
Վաթսուն տարեկան հասակում նա վերադառնում է կամրջի տանն ապրելու: Նա որոշեց, որ ճիշտ ժամանակն է սկսելու բանաստեղծական իր կարիերան: Դեռև փողի կարիք ունենալով , նա սկսեց տորթեր թխել և իր բանաստեղծությունների հետ միասին վաճառել :
Այլ բանաստեղծներ և գրողներ սկսեցին գովերգել Կորայի պոեզիան: Նա շահեց մրցանակներ ու մեդալներ, իսկ երբ նա 75 տարեկան էր, հրատարակեց իր առաջին գիրքը:
Լրագրողները ամբողջ աշխարհից այցելել էին նրան, հարցազրույց վերցնելու համար :

Երբ նրանք հեռանում էին, նա վերադառնում էր իր սեղան մոտ և սկսում էր նորից գրել ՝ շրջապատված տորթերի, բլիթների և խմորեղենի նուրբ բույրերով: