Այսօր տոնում են Հայոց լեզվի տոնը։ Կարծում եմ բոլորս էլ գիտակցում ենք լեզվի առկայության դերը ժողովրդի կյանքում։ Ինձ համար Հայոց լեզուն ոչ միայն մայր լեզու է այլեւ ՝ բանալի։ Այո՛ մի բանալի, որի շնորհիվ կարողանում եմ ծանոթանալ համաշխարհային գրականությանը:

Համաշխարհային գրականությունից իմ ընթերցած ստեղծագործությունների մի մասի մասին՝

https://lilitsaribekyan11.travel.blog/2020/01/15/դենիել-քիզ-ծաղիկներ-էլջերնոնի-համար/

https://lilitsaribekyan11.travel.blog/2019/12/07/պաուլո-կոելյո%2F

https://lilitsaribekyan11.travel.blog/2019/11/04/ռաքել-պալասիո-հրաշք-նախագծային-աշխ/

https://lilitsaribekyan11.travel.blog/2019/09/24/նախագծային-աշխատանք-գրականությունից/

Այստեղից կարելի է հետեւել, որ մեր լեզուն ոչ միայն օգնում է զարգանալ իր շրջանակներում , այլ նաեւ իր շրջանակներից դուրս եւ մուտք գործել մի նոր աշխարհ , որը մեզ անածանոթ է։

Մեր լեզուն ունի հազարամյակների պատմություն։ Հայ ազգի համար Հայոց լեզուն սրբազան մի բան է, քանի որ այն մեզ փրկեց այլ ազգերի հետ միաձուլումից։Մեր գրերի պատմությունը սկսել է 405 թվականից եւ շարունակվելու է միշտ։